Dystopieën zijn altijd leuk (om over te lezen). Het voor jongvolwassenen bedoelde boek van
Suzanne Collins (2008, 360 pagina's) vormt geen uitzondering op deze regel. Ook al komt de achtergrond en opbouw van de samenleving vol negatieve eigenschappen niet goed uit de verf, elk hoofdstuk biedt voldoende om de lezer betrokken te houden, er zijn invoelbare emoties (kalverliefdes, tranen), je moet kamp kiezen, er is spanning (ook al weet je dat het goed gaat aflopen voor de hoofdpersonen, je weet niet hoe). Het boek is al met al een aardig tussendoortje voor een verloren zondag. Het haalt het echter niet bij de eerder op deze blog beschreven briljante, maatschappijkritische boeken van
Zamyatin (We) en
Butler (Erewhon).
Het verhaal speelt zich af in de toekomst, na een niet nader omschreven apocalyptische gebeurtenis. Vanuit het rijke
Capitol, het overheidscentrum, worden 12 districten uitgebuit en ondergeschikt gehouden. Onderdeel van het angstregime is dat elk jaar vanuit elk district een jongen en een meisje tussen de 12 en 18 worden uitgeloot voor deelname aan
The Hunger Games. Deze spelen houden in dat de 24 deelnemers in een afgeschermd gebied moeten vechten totdat er 1 winnaar overblijft. Zou dat onze protagoniste Katniss Everdeen zijn?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten