dinsdag 6 november 2012

435. Gone Girl

Na alle werkgerelateerde en non-fictie boeken van de laatste tijd (eindelijk) weer eens een thriller (Gillian Flyn, 2012). Dat ik de 420 pagina's (1000+ mini-pagina's als e-book op mijn mobieltje) in een weekend heb gelezen, zou een teken moeten zijn dat ik meer geniet van gewoon een spannend boek dan van de highbrow literaire klassiekers waartoe ik mijzelf verplicht voel. Misschien moet ik voor mijn ontspanning op zijn minst streven naar wat meer afwisseling in mijn boekenafname (lid worden van een leesclub?). Tot zover deze overpeinzing over de keuze van mijn boeken. Onder het plaatje het verhaal (let op: spoiler alert!).


Het verhaal van Gone Girl bestaat uit drie delen. In het eerste deel verdwijnt een vrouw, (Amazing) Amy Dunne, plots uit huis, op hun 5 jarig huwelijksjubileum (titelverklaring van het boek is niet zo lastig). Haar man Nick heeft geen sluitend alibi voor het tijdstip van de verdwijning, blijkt onder meer op de computer te hebben gezocht naar 'floating body Mississippi) en wordt steeds verdachter. Zeker als hij 'het' ook nog blijkt te doen met een jonge, strakke studente van hem.

In het tweede deel slaat dit 180 graden om, omdat Amy nog blijkt te leven. Zij heeft haar verdwijnen minutieus voorbereid om haar man haar moord in de schoenen te schuiven, de crazy bitch. Door de wijze waarop het verhaal wordt gebracht - afwisselend hoofdstukken vanuit het perspectief van Nick en Amy -, wordt de spanning zorgvuldig steeds verder opgebouwd en blijf je willen doorlezen. Het verhaal is verder goed geschreven, met meerdere passages die verrassend raken beschrijvingen geven van relaties (voor de genoemde leesclub zou ik die passages markeren, om ze uitgebreid te bespreken; de lezers van dit blog moeten het zelf maar uitzoeken).

In het derde deel draait het plot nog een rondje door (Amy keert terug naar Nick en redt Nick van de strop!) om te eindigen met een zeer open einde (ze verwachten samen een kind, en dat kan natuurlijk niet goed gaan met zo'n zieke relatie en een psychopathische moeder). Het laatste deel is hiermee wel wat heel vergezocht, en ook wat onbevredigend. Desalniettemin als totaaloordeel: vier sterren, aanrader.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten