Een schip komt terug in de haven, maar zonder de kapitein (tevens de verloofde van de nicht van de eigenaar), die - tijdens een heroïsche reddingspoging van een ander schip in nood - is afgedreven en als dood wordt beschouwd. Vader/eigenaar gaat op zoekexpeditie, verloofde gaat mee als verstekeling (vrouw aan boord!). Onder de bemanning zit een man die ook wel wil trouwen met Marietje en die dus stiekum hoopt dat ze niet slagen (begeer nooit andermans vrouw!). Ze vinden in Noorwegen een flessenpostbericht en trekken naar Groenland. De boot heeft het moeilijk, maar het lukt ze zichzelf vast te leggen voor de winter. Met een slee met honden trekken ze over de bitterkoude ijsvlaktes. Het is zwaar, heel zwaar. Zo raken ze zelfs compleet ingesneeuwd in hun Esquimeaux-hut. Tot ieders verrassing vinden ze echter de kapitein, samen met 2 Noorse zeelui die hij gered heeft. Ze hadden geen dag later moeten komen. Terug bij de boot moeten ze nog maanden opgehokt zitten voordat het ijs gesmolten is en ze terug kunnen varen. De spanningen lopen op, een deel heeft de citroenen gejat (scheurbuik dreigt!), en dan komen er ook nog moordlustige ijsberen langt. In het gevecht dat volgt sterven alle kwaaien, en de oude vader (maar die had toch al een lang en goed leven gehad, bekroond met het redden van zijn zoon). Terug in Duinkerken wordt er direct getrouwd.
Zelf een editie uit 1879, London gelezen (196 pagina's)
De andere verhalen (verstekeling in luchtballon dwingt bestuurder steeds hoger maar sterft uiteindelijk zelf & het beklimmen van de Mont Blanc is niet makkelijk) zijn nog dunner, maar desalniettemin zou ik deze verhalen van harte aanbevelen (aan de jeugd), juist vanwege de stereotypes en de standaardbeelden, die volgens mij een uitstekende basis vormen om zelf bij weg te fantaseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten