458. Mockingjay

Laatste deel van de trilogie The Hunger Games (Suzanne Collins; 374 pagina's). Het verrassende en leuke is er in dit deel wel een beetje vanaf, maar de reeks is spannend genoeg om uit te lezen. Het brave liefdesdilemma van de vrouwelijke hoofdpersoon is ergerlijk. Preuts gedoe.

457. Catching Fire

Opvolger van The Hunger Games, door Suzanne Collins (366 pagina's). Vermaak voor jongvolwassenen.

456. Prelude to foundation

Het later geschreven eerste deel van de Foundation-reeks van Isaac Asimov (1988, 512 pagina's). Werkelijk briljant! Aanrader voor iedereen, zelfs voor degenen die niet op voorhand science fiction fan zijn.

455. Mensenrechten in Nederland

In deze Justitiële Verkenning (6|12, 154 pagina's) staat de evaluatie van Nederland in het kader van de Universal Periodic Review centraal. Daarnaast aandacht voor de recente oprichting van het mensenrechteninstituut, internetvrijheid, discriminatie (een kennelijk steeds minder belangrijk thema in media en politiek) en de detentie van vreemdelingen, in het bijzonder van kinderen.

454. Schakers - Portretten

Jan Timman ontmoet en portretteert grote schakers: Aljechin, Botwinnik, Larsen, tal, Spasski, Fischer, Andersson, Polgar, Carlsen. De verhalen zijn persoonlijk en interessant (2012, 240 pagina's).

453. Toon Hermans - zijn mooiste versjes

Als gebbetje voor Kerst gekregen van mijn schoonouders (bijlage bij AD 2012, 50 pagina's).

Ik wou

Ik wou dat ik mijn mond kon houwen,

want o... ik klets wat enden weg.

Toch blijf ik alsmaar weer vertrouwen,

dat ik ooit nog es iets zinnigs zeg. 

452. 'A desperate business'

Ian Fletcher over 'Wellington, The British Army and the Waterloo Campaign' (2001, 226 pagina's). Waterloo is misschien wel de meest beschreven en geanalyseerde veldslag ooit. Dit boek vol fraaie illustraties beschrijft de Engelse kant van het verhaal, met veel citaten van mensen die mee hebben gevochten. Zeer boeiend. Graag ga ik nog eens terug naar Waterloo om het (weer) met eigen ogen te bekijken: 18 juni 2015? Weet iemand trouwens van het bestaan van een 'what if'-boek waarin Napoleon heeft gewonnen?

451. Jeruzalem

Graphic novel van Guy Delisle (2011, 340 pagina's) over zijn verblijf in Jeruzalem als man van een medewerker van Artsen Zonder Grenzen. Strakke tekeningen, onderkoelde humor, "participerend tekenaar". Pijnlijk beeld van een door religie en historie zwaar verdeeld land. Wat doen mensen elkaar toch aan.

450. Jill the Reckless

Jill the Reckless is een tamelijk vroeg werk van P.G. Wodehouse (1921; 279 pagina's) en daardoor gratis als e-book verkrijgbaar via www.gutenberg.org. De Engelse humor en kluchtige romantiek komt ook op een klein telefoonscherm goed tot zijn recht. Met vermakelijke sfeerbeelden van de theaterwereld begin vorige eeuw.

449. Deuren op slot

Speciale Justitiële Verkenning van het WODC (7|12, 62 pagina's) naar aanleiding van de uitreiking van de Stockholm Prize in Criminology aan Jan van Dijk, bevat de bewerkte speech over de rol van situationele preventie bij de daling in criminaliteit van de jaren tachtig tot de jaren tien.

 

448. Vonnisafspraken in strafzaken

"Een rechtsvergelijkende studie naar een vorm van onderhandelingsjustitie in Italië, Duitsland en Frankrijk", uitgevoerd door mr. Laura J.J. Peters (2012). Ik heb alleen de samenvatting van dit proefschrift gelezen (14 pagina's), maar ik vind het niettemin vermeldenswaardig voor dit blog.

De strekking is - heel erg kort gezegd - dat de onderzochte landen anders dan Nederland in het strafrecht een vorm van afdoening kennen waarbij verdachte en officier van justitie een afspraak over de op te leggen straf maken (inclusief vrijheidsstraffen tot ongeveer een jaar); de rechter bekrachtigt deze vervolgens. De bekrachtigde beslissing kan in Italië en Frankrijk dadelijk ten uitvoer worden gelegd. Dit leidt tot efficiencywinst voor de keten en veelal tot een lagere straf voor de betrokkene. De vraag wordt opgeworpen of Nederland niet de Wet OM-afdoening / strafbeschikking (openbaar ministerie legt - zonder onderhandelen - straf op) moet heroverwegen (persbericht promotie: 'Nederland loopt uit de pas').

- In Italië is de strafrechter lijdelijk: is hij niet een stempelmachine voor de voorgelegde afspraken? Wat is het rechterlijk oordeel over de afspraken feitelijk waard?

- Een vonnisafspraak behelst geen schuldbekentenis en leidt tot een andere of geen registratie in de justitiele documentatie: onzuiver, rechtsongelijkheid?

- De straf in de vonnisafspraak is meestal gematigd: verenigbaar met strafdoelen, rechtsongelijkheid, ongewenste druk op de verdachte om maar te bekennen? Perverteert de mogelijkheid van onderhandeling met een officier van justitie over de door de rechter af te stempelen afspraak (consensualiteit) niet meer?

- In Italie en Frankrijk is hoger beroep tegen de vonnisafspraak niet mogelijk (dadelijke tenuitvoerlegging): onschuldpresumptie? 

- Is de kwaliteit van de Nederlandse niet-onderhandelbare afdoening met een strafbeschikking minder dan de vonnisafspraken? 

- Zou voor vrijheidsbeneming een rechter niet altijd ten volle de zaak moeten beoordelen? 

- Is met de lichte drempels voor verzet tegen een strafbeschikking het complete rechterlijk oordeel niet nabijer dan in de onderzochte landen?

447. Echte mannen eten geen kaas

"Vier jaar in handen van een pooierboy", het waarschijnlijk grotendeels verzonnen verhaal van Maria Mosterd (111 pagina's, 2008). De beschreven fantasieën zijn schokkend, maar voor de wereld die uit dit boek opdoemt, een wereld vol misbruik, verkrachting, drugs, prostitutie en onverschilligheid, geldt kennelijk dat velen denken dat het had kunnen gebeuren.

Echte mannen.

446. Lucia de B. - Levenslang en TBS

Het persoonlijke verhaal van Lucia de Berk (181 pagina's, 2010) een dikke (f)oei voor Justitie.

445. Das Kapital van Karl Marx

In plaats van het dikke, moeilijk toegankelijke boek uit 1867 heb ik een korte biografie ervan gelezen, opgesteld door Francis Wheen (2006, 126 pagina's). De biografie gaat in op de ontstaansgeschiedenis van Das Kapital (moeizaam, traag, in armoede in verschillende landen, gesteund door Friedrich Engels), de uiteindelijke 'geboorte' van het eerste deel en de eerste ontvangst (beperkte druk, weinig reacties, onbegrepen), en - tot slot - het eigen leven dat het boek is gaan leiden tot in de 21ste eeuw. Conclusie is dat - zeker in de huidige tijden van voortdurende crisis - Marx' werk uiterst relevant is vanwege zijn stelling dat het kapitalisme (op de lange termijn) een onhoudbaar politiek economisch systeem is omdat het kiemen voor zelfvernietiging bevat. Alleen de ingrepen door democratische overheden hebben - volgens Wheen e.a. - het kapitalistisch systeem gematigd en in leven gehouden. Dit evenwicht kan nog eeuwen voortduren, maar niet eeuwig. Heerlijk, van die keiharde economische stellingnames.

"Er is geen greintje meerwaarde dat zijn bestaan niet ontleent aan onbetaalde arbeid."

W-G-W vs. G-W-G*

444. De top bereikt

Bergbeklimmen is een onzinnige, gevaarlijke hobby voor verwende of gestoorde mensen. Maar het levert wel mooie plaatjes en spannende verhalen op. Stephen Venables (2008, 196 pagina's).

443. Rokjesdag

... en andere lenteverhalen van Martin Bril (2010, 108 pagina's). Buiten seizoen gelezen, maar erg prettig. Rokjes, natuur, mensen; uitstekende columns.

442. Openbaar ministerie en tenuitvoerlegging

Afgelopen september is Sonja Meijer (universitair docent aan de Vrije Universiteit van Amsterdam) aan de Universiteit Tilburg gepromoveerd op een onderzoek naar de tenuitvoerlegging. Haar proefschrift "Openbaar ministerie en tenuitvoerlegging. De taak van het openbaar ministerie tot tenuitvoerlegging van door de rechter opgelegde strafrechtelijke sancties vanuit constitutioneel en strafrechtsdogmatisch perspectief bezien." heb ik beroepshalve van kaft tot kaft gelezen (2012, 492 pagina’s).

441. Aard, omvang en handhaving van beschermingsbevelen in Nederland (1)

Dit recente onderzoek van INTERVICT (september 2012,110 pagina’s) in opdracht van het WODCnaar het wettelijk kader en de handhaving van “iedere beslissing, voorlopig of definitief, genomen in het kader van een civiel-, strafrechtelijk- of bestuursrechtelijke procedure, waarbij, ter bescherming van een persoon tegen een handeling die zijn leven, fysieke of psychologische integriteit, waardigheid, persoonlijke vrijheid of seksuele integriteit in gevaar kan brengen, gedragsregels (verboden of geboden) worden opgelegd aan een volwassen persoon”, geeft een nuttig overzicht van de verschillende modaliteitenin het Nederlandse recht (zie voor de strafrechtelijke modaliteiten pagina 26). De studie is daarnaast vooral relevant door de beschrijving die wordt gegeven van de handhaving van de verschillende beschermingsbevelen. Deze praktijk blijkt redelijk divers en noodgedwongen vaak meer reactief dan proactief: pas als degene die wordt beschermd door het gebod of verbod een melding doet van de schending,volgt een reactie door de toezichthoudende partijen.

Beschermende maatregelen

440. Het snot voor ogen ...

... en andere verhalen van oud-wielrenner Peter Winnen (2005, 148 pagina's). Een bundeling van columns, met verrassend weinig eeuwigheidswaarde.

439. The Hunger Games

Dystopieën zijn altijd leuk (om over te lezen). Het voor jongvolwassenen bedoelde boek van Suzanne Collins (2008, 360 pagina's) vormt geen uitzondering op deze regel. Ook al komt de achtergrond en opbouw van de samenleving vol negatieve eigenschappen niet goed uit de verf, elk hoofdstuk biedt voldoende om de lezer betrokken te houden, er zijn invoelbare emoties (kalverliefdes, tranen), je moet kamp kiezen, er is spanning (ook al weet je dat het goed gaat aflopen voor de hoofdpersonen, je weet niet hoe). Het boek is al met al een aardig tussendoortje voor een verloren zondag. Het haalt het echter niet bij de eerder op deze blog beschreven briljante, maatschappijkritische boeken van Zamyatin (We) en Butler (Erewhon).

Het verhaal speelt zich af in de toekomst, na een niet nader omschreven apocalyptische gebeurtenis. Vanuit het rijke Capitol, het overheidscentrum, worden 12 districten uitgebuit en ondergeschikt gehouden. Onderdeel van het angstregime is dat elk jaar vanuit elk district een jongen en een meisje tussen de 12 en 18 worden uitgeloot voor deelname aan The Hunger Games. Deze spelen houden in dat de 24 deelnemers in een afgeschermd gebied moeten vechten totdat er 1 winnaar overblijft. Zou dat onze protagoniste Katniss Everdeen zijn?!

screenshot uit een recente verfilming

438. Een introductie in het schaakrecht

Boek van mr. Pieter de Groot over de regels van het schaakspel, met veel diagrammen en anekdotes (170 pagina's, september 2012, Veiligheid en Justitie), bedoeld om te gebruiken in de opleiding van nieuwe wedstrijdleiders.

154/1001. The life of a good-for-nothing

Klassiek kort boek (120 pagina's, 1826) van Joseph Freiherr von Eichendorff (1788-1857) over de romantiek van flierefluiten, reizen en liefde. Aansprekende thema's!

Sloeberromantiek:

 uit eten bij de little chef,  handgeschreven berichtjes, spontane bloemen (tot liefst 4 maal per jaar!), een koud blikje bier in de trein aan het eind van een lange werkdag, samen naar het HEMA 1 euro ontbijt, een strandwandeling, dansen door de woonkamer, een kopje koffie bij Florencia, de natuur in (op de fiets), wegdromen voor een (nog) onbetaalbaar huis.

436. Mariage Mortale

Betty Boop

Verward, onsamenhangend boekje over kunstenaar Crail Moansburg, zijn assistente en de galeriehouder (2012, 78 pagina's). Wel aardige kunst.

435. Gone Girl

Na alle werkgerelateerde en non-fictie boeken van de laatste tijd (eindelijk) weer eens een thriller (Gillian Flyn, 2012). Dat ik de 420 pagina's (1000+ mini-pagina's als e-book op mijn mobieltje) in een weekend heb gelezen, zou een teken moeten zijn dat ik meer geniet van gewoon een spannend boek dan van de highbrow literaire klassiekers waartoe ik mijzelf verplicht voel. Misschien moet ik voor mijn ontspanning op zijn minst streven naar wat meer afwisseling in mijn boekenafname (lid worden van een leesclub?). Tot zover deze overpeinzing over de keuze van mijn boeken. Onder het plaatje het verhaal (let op: spoiler alert!).

Het verhaal van Gone Girl bestaat uit drie delen. In het eerste deel verdwijnt een vrouw, (Amazing) Amy Dunne, plots uit huis, op hun 5 jarig huwelijksjubileum (titelverklaring van het boek is niet zo lastig). Haar man Nick heeft geen sluitend alibi voor het tijdstip van de verdwijning, blijkt onder meer op de computer te hebben gezocht naar 'floating body Mississippi) en wordt steeds verdachter. Zeker als hij 'het' ook nog blijkt te doen met een jonge, strakke studente van hem.

In het tweede deel slaat dit 180 graden om, omdat Amy nog blijkt te leven. Zij heeft haar verdwijnen minutieus voorbereid om haar man haar moord in de schoenen te schuiven, de crazy bitch. Door de wijze waarop het verhaal wordt gebracht - afwisselend hoofdstukken vanuit het perspectief van Nick en Amy -, wordt de spanning zorgvuldig steeds verder opgebouwd en blijf je willen doorlezen. Het verhaal is verder goed geschreven, met meerdere passages die verrassend raken beschrijvingen geven van relaties (voor de genoemde leesclub zou ik die passages markeren, om ze uitgebreid te bespreken; de lezers van dit blog moeten het zelf maar uitzoeken).

In het derde deel draait het plot nog een rondje door (Amy keert terug naar Nick en redt Nick van de strop!) om te eindigen met een zeer open einde (ze verwachten samen een kind, en dat kan natuurlijk niet goed gaan met zo'n zieke relatie en een psychopathische moeder). Het laatste deel is hiermee wel wat heel vergezocht, en ook wat onbevredigend. Desalniettemin als totaaloordeel: vier sterren, aanrader.

434. Mein Kampf

Adolf Hitler (* 1889 - + 1945; 1924, 618 pagina's).

433. Doelbereik van de pilot BIJ

Onderzoek van Regioplan Beleidsonderzoek naar de pilot Bestuurlijke Informatievoorziening Justitiabelen (BIJ) (juni 2012, 90 pagina's). In deze pilot worden burgemeesters geïnformeerd over de terugkeer van ernstige gewelds- en zedendelinquenten in hun gemeenten ten behoeve van het inschatten door de burgemeester van het risico dat als gevolg van deze terugkeer verstoringen van de openbare orde in zijn gemeente plaats kunnen hebben, zodat zo nodig passende maatregelen kunnen worden genomen om de openbare orde te handhaven. Deze (te) lange zin is een quote uit de nota van toelichting bij het besluit waarin de juridische basis voor deze 'robuuste en generieke' gegevensverstrekking werd geregeld in artikel 11a van het Besluit justitiële en strafvorderlijke gegevens (zie Stb. 2011, 314).

Conclusie van de onderzoekers over het doelbereik van BIJ:
"Samenvattend concluderen we dat de BIJ-informatiestroom goed vorm heeft gekregen. De informatie zorgt voor een versterking van het overleg met ketenpartners en verbetert de informatiepositie van burgemeesters. Daardoor kunnen burgemeesters zich (beter) voorbereiden op eventuele problemen en, indien nodig, maatregelen treffen om deze te voorkomen. Niet alle burgemeesters achten hun bevoegdheden toereikend om maatregelen te kunnen nemen. Mogelijk zijn hierin verbeteringen aan te brengen door een intensiever overleg met het Openbaar Ministerie over het opleggen van voorwaarden bij de invrijheidsstelling en bij verlof. Een belangrijk bijverschijnsel van BIJ is dat burgemeesters ook verantwoordelijk dreigen te worden voor het voorkomen van recidive door terugkerende ex-gedetineerden, hetgeen niet de bedoeling van BIJ is, maar in de praktijk moeilijk tegen te gaan is. Ten slotte blijkt uit de evaluatie van de pilot dat de aansluitvoorwaarden van de pilot door veel gemeenten minimaal worden nageleefd: er wordt niet altijd teruggekoppeld naar het KLPD, accountantscontrole blijft in alle gemeenten achterwege en bijzondere persoonsgegevens worden in de uitvoeringspraktijk ruimer gedeeld dan volgens de regels is toegestaan."

432. NK Bedrijvenschaak 2012

Aardig boekje van mr. Pieter de Groot met geïllustreerde anekdotes over de uitleg van schaakspelregels (50 pagina's), uitgedeeld aan alle deelnemers van dit Nederlands kampioenschap op 29 september 2012.

Alle deelnemers vanuit het ministerie van Veiligheid en Justitie 

(foto: www.sir-francis.eu)

431. Politie anno 2012

Interessante Justitiële Verkenning (5|2012, 142 pagina's) over de politie. De focus ligt niet op de aanstaande organisatorische wijzigingen in de politieorganisatie, maar op de uitvoerende taak van de politie. De eerste bijdrage gaat dan ook niet over het instituut politie, maar over het proces politie. Het geweldsmonopolie is bij de overheid gebleven, maar de overige taken worden voor een steeds groter deel door (private) toezichthouders verricht. Al dan niet in samenwerking met de politie. De politieke sturing en verantwoording is hierdoor kleiner dan door velen beleefd. De tweede bijdrage gaat over de technische, maar vooral ook organisatorische knelpunten binnen de politie bij het uitwisselen van opsporingsinformatie: onder meer door wantrouwen is de politie helemaal niet gericht op (interne) informatie-uitwisseling. Bijdrage 3 gaat in op de juridische context van internetsurveillance: zoals zo vaak is het vraagstuk niet zo eenvoudig als je in eerste instantie zou denken. Ontluisterend vond ik de analyse van Berghuis en De Waard over de valkuilen van de probleemgerichte politiezorg: door onduidelijke doelen wordt de interne organisatie en het proces van samenwerking zelf het doel en is iedereen heel druk met weinig resultaat en raakt 'de brandweerfunctie' ondergesneeuwd. Ook interessant zijn de bijdragen over de 'geslaagde emancipatie als probleem voor de politie' en de 'gedachten achter het streven naar diversiteit bij de Nederlandse politie'. Tot slot noem ik het verhaal over de internationale vervlechting van het politiewerk: in verdragen wordt van alles geformaliseerd, maar vaak wordt het beste resultaat bereikt door bestaande informele contacten over de grens.

(1) A bat and a ball cost $ 1.10 in total. The bat costs $ 1.00 more than the ball. How much does the ball cost?
(2) If it takes 5 machines 5 minutes to make 5 widgets, how long would it take 100 machines to make 100 widgets?
(3) In a lake, there is a patch of lily pads. Every day, the patch doubles in size. If it takes 48 days for the patch to cover the entire lake, how long would it take for the patch to cover half of the lake?

430. Leon Trotsky - a revolutionary's life

Deze biografie van Leon Trotsky (geboren Lev Davidovich Bronstein) door Joshua Rubinstein is uitgebracht in de reeks Jewish Lives en geeft (dus) speciale aandacht aan zijn joodse achtergrond (Yale University Press 2011, 240 pagina's). Trotsky was slim, gedreven, zelfingenomen, ijdel, ambitieus, idealistisch; begenadigd spreker en schrijver. De tijd waarin hij leefde was hectisch en spannend. Rusland was (nog meer dan de rest van Europa) rijp voor fundamentele veranderingen. De combinatie van plaats, moment en man leidde - in combinatie met veel andere factoren - helaas tot geweld, oorlog, intolerantie en immens leed. Onze dagen zijn gelukkig minder interessant.

"The study of Marxisme outside of revolutionary struggle can form library rats, but not revolutionaries. Participation in the revolutionary struggle without the study of Marxism will inevitably be filled with hazards, and turn out to be half-blind." - Leon Trotsky

429. Het rechterlijk gebieds- of contactverbod

Mijn korte artikel in de Ars Aequi van september 2012 geeft een zakelijke beschrijving van de op 1 april 2012 in werking getreden Wet rechterlijk gebieds- of contactverbod. Deze wet geeft de strafrechter de mogelijkheid om in zijn vonnis een gebiedsverbod, contactverbod of meldplicht op te leggen aan de veroordeelde. In de bijdrage worden de hoofdlijnen van de wet besproken. Daarbij wordt onder meer ingegaan op de reikwijdte van de vrijheidsbeperkingen, de vervangende hechtenis die volgt op overtreding van de maatregel, de mogelijkheid van schadevergoeding en de verhouding tussen de vrijheidsbeperkende maatregel en andere vrijheidsbeperkende interventies. Tot slot wordt stilgestaan bij de verwachte toepassing in de praktijk en de toegezegde wetsevaluatie. Deze samenvatting van de parlementaire documenten geeft nuttig snel inzicht in doel en toepassingsbereik van deze recente wet.

LJN: BY6951, Rechtbank Arnhem, 05/731053-12 (voorwaarde geëist, negatief advies reclassering, maatregel)

LJN: BY2364, Rechtbank 's-Hertogenbosch, 01/845222-12 (twee jaar, dadelijk uitvoerbaar)

LJN: BX1344, Rechtbank Utrecht, 16/655542-12 (geen maatregel vanwege gebrek aan overgangsrecht)

LJN: BY4637, Rechtbank Arnhem, 05/720908-12 (gevorderd en opgelegd voor postcodegebied, 2 mnd vervangende hechtenis per overtreding)

LJN: BY2263, Rechtbank Arnhem, 05/731041-12 (opgelegde maatregel overtreden, OM in hoger beroep tegen beslissing rechter-commissaris over vervangende hechtenis)

428. The Island at the Center of the World

The Epic Story of Dutch Manhattan and the Forgotten Colony that shaped America van Russel Shorto (2004, 400 pagina's) heb ik augustus 2012 bij een projectuitje gewonnen als prijs voor de beste bowler. De strikes en spares bleven maar komen. Maar dat terzijde. In dit boek wordt de Nederlandse kolonisten in New Amsterdam (1614-1664) een cruciale rol toegedicht in de totstandkoming van de Amerikaanse samenleving as we know it. Door de navolgende geschiedschrijving door de Engelsen zou dit zijn ondergesneeuwd. Ik ben niet zo nationalistisch of patriottisch, maar het verhaal overtuigt en het is toch leuk Nederlandse elementen te mogen herkennen in New York en de Verenigde Staten. Aanrader dus, zeker bij een (naderend) bezoek aan de grote appel.

427. The Sisters Brothers

Patrick DeWitt (2012, 332 pagina's). Genomineerd voor The Man Booker Prize 2011. Donkere, spannende, western, met een vleugje chemie.

426. Berlin - Arnheim (Europa Radweg R1)

VAKANTIE IS AFZIEN

Vroeger - in mijn studententijd en daarvoor - was ik wel eens uitgeput en hongerig door fysieke inspanning. Nu breng ik mijn werkdagen lezend, typend en pratend door. En bij dorst of trek is de koffieautomaat of de kantine zo bereikt. ’s Avonds vragen het avondeten, de krant en een goed boek (vaker: de televisie) mijn aandacht en dan is het alweer bedtijd. Ik wil maar zeggen, ik leef in onverstoorde voorspoed en dat toont zich. Om dit Eerste-Wereld-probleem in elk geval één keer het hoofd te bieden heb ik in 2011 besloten in mijn eentje een lange fietstocht te maken. 
 
Voorbereiding  
Oorspronkelijk was het (niet echt) realistische idee naar Moskou op te trekken in de voetsporen van Napoleon 200 jaar geleden. Een beter doel diende zich aan toen bleek dat mijn vriendin in augustus 2012 een meerdaags medisch congres in Berlijn had. Voor de fietstocht Berlijn - Arnhem (2010, 185 pagina's) bleek er een werkelijk perfecte boek van Bikeline beschikbaar: ideale schaal voor fietsen (1:75.000) met vermeldingen van relevante informatie (bezienswaardigheden, uitkijkpunten, hotels, restaurants, sterke stijgingen, type weg, etc.). Dit maakt het welhaast onmogelijk om echt te verdwalen. Deze route maakt onderdeel uit van de grootse R1-fietsroute van Boulogne-sur-mer via Den Haag en Berlijn naar Sint-Petersburg. Helaas is de rest van deze route niet als Bikeline-boek beschikbaar. 
 
Na de nodige trainingskilometers en sportschooluren (RPM en spinning) ben ik tussen 23 en 29 augustus 2012 van Berlijn naar Nederland gefietst. Doel van deze vakantie was - zoals elke goede vakantie! - het doorbreken van het patroon van de activiteiten in de rest van het jaar. In deze vakantie daarom geen geestelijke activiteiten, maar ouderwets fysiek afzien. Hieronder per dag een korte impressie van de tocht.  

Dag 1: Berlijn - Potsdam - Lutherstadt Wittenberg  (138 km, 6.643 kcal)

 Na enkele genoeglijke en ontspannen dagen samen met Dunja in het hippe en bruisende Berlijn dook zij de congreshal in en stapte ik op mijn fiets, een Edelrose City-Maxi. Op deze dag zou de temperatuur gemakkelijk de 30+ graden Celsius bereiken. Om deze reden fietste ik extra vroeg en met extra water door de Brandenburger Tor de stad uit (zie foto), op weg naar Potsdam en het achterliggende platteland. In de gepasseerde dorpen inspireren de rijen flats met achterstandsallure (tijd voor een likje verf; bier en tatoeages bij de rondhangende bewoners) tot snel en ver doorfietsen. Opvallend is dat in zeker 30 jaar geleden gebouwde buurten gravel- en zandwegen liggen zoals je die in Nederland enkel aantreft in net opgeleverde VINEX-wijken (foto). Dat wegdek is geen glad asfalt, maar veel prettiger fietsen dan de nu en dan nog voorkomende stukken met een soort kinderkopjes.

In dit stuk van voormalig Oost-Duitsland tref je vooral veel landbouwgrond, ruimte en (beschermde) natuur. Op de eerste dag had ik dus meteen al het buitengevoel met landelijke geuren en beesten in de velden. Slaapplaats is Lutherstadt Wittenberg (van de 95 stellingen op de kerkdeur), voor zover gezien een aardig stadje. Na een grote Schnitzel met dito Weizenbier in de avondzon, vroeg naar bed. Ik ben onderweg!  

Dag 2: Wittenberg - Oranienbaum - Dessau - Bernburg (114 km, 4.439 kcal; 252 km, 11.082 kcal)
Op mijn stuur is een houder gemonteerd voor het routeboek. Dit dashboard liet aan het begin van de tweede dag meermalen los door het trillen op die *&;$^?&# kinderkopjes. Frustrerend. Uiteindelijk heb ik dit euvel gelukkig met brute kracht en een inbussleuteltje blijvend weten te fiksen. Tijdens een flink stuk langs het spoor trof ik midden in het bos een verlaten uitziend huis aan, met daarvoor een klein, verschrompeld vrouwtje. Mijn vriendelijke groet in het voorbijgaan werd gretig beantwoord door dit oude besje; we waren denk ik allebei blij met de aanspraak, hoe beperkt ook. Dorp en Slot Oranienbaum (van een Nassau; zie foto) zijn rap gepasseerd; er moeten immers kilometers worden gemaakt. Dessau heeft - door mij ongezien - Unesco-werelderfgoed (Bauhaus). In Bernburg heb ik geslapen in het Askania-hotel, toevallig naast de jaarlijkse Bernburger Weinmarkt. Ik zat hier met een wijntje aan een picknicktafel tegenover een dikkige jongeman die hoofdschuddend en vrij luid in zichzelf pratend een Cola-fles leegdronk (met niet alleen frisdrank, vermoed ik). Of het liefdesverdriet was of dat 'ie enigszins gestoord was weet ik niet, maar het maakte in elk geval een treurige en afschrikwekkende indruk. Ik heb dan ook maar afgezien van het aanknopen van een praatje (ook al had ik natuurlijk veel te vertellen).
 
In deze eerste dagen van de fietstocht dwaalden de gedachten ver, divers en breed af. De geuren onderweg stimuleerden dit. Werkgedachten, herinneringen over vroeger bij opa en oma, ooit gevoelde ambities en wat daarvan is terechtgekomen, de rol van geloof en de beste maatschappijinrichting, van alles dwarrelt door het hoofd, zonder overigens echt nieuwe inzichten op te leveren. Fluitend en zingend gaat het voort, veelal zonder andere mensen tegen te komen. Een kat die op het pad voor mijn fiets uit rende in plaats van één meter af te buigen naar de berm, was één van de meest interactieve belevenissen. De aanspraak die je tijdens het fietsen wel hebt, is vooral van mannen van pensioen­gerechtigde leeftijd. Zij willen dan niet alleen geïnteresseerd horen waarheen de reis gaat, maar ook graag vertellen wat zij zelf allemaal zo de afgelopen 60 jaar hebben beleefd op de fiets. De eventuele partner begint dan standaard na een paar minuten aan zijn arm te trekken om mij te bevrijden ('kom Helmut, we moeten verder, en deze jongeman vast ook'). Een onnodige ingreep, want ik maak graag zo’n obligaat praatje.
 
Vol goede zin reis ik dus westwaarts. De milde regenbuien verpestten mijn humeur niet. Fiets en kleding zitten na de meerdere regenbuien wel zo onder de modder dat ik voor het slapengaan moet schrobben en handwassen. Het fijne van de moderne sportkleding is dat deze de volgende dag hoogstens nog een beetje klam is, en dus meteen weer bruikbaar. Als je echt wilt, kan op zo’n tocht worden volstaan met één setje kleding.


 
Dag 3: Bernburg - Staszfurt - Blankenburg - Wernigerode  (126 km, 5.412 kcal; 378 km, 16.494 kcal)
De Harz is bereikt. Dit betekent continu klimmen en dalen, nog steeds veel over modderige paden. De dikke banden op mijn Edelrose tonen zich hiervoor prima geschikt. De ruim 10 kilo bagage achterop laat zich wel voelen, het frisse is er bij mij af. De uitzichten zijn fraai. Ik passeer deze dag de waterscheiding tussen Oost en West, tussen Elbe en Weser. Vlak voor Blankenburg blijkt bovenop een berg mijn voorband boterzacht. Aangezien ik geen zin had in plakken in de middagzon zonder water, heb ik eens gekeken hoe de band reageerde op gewoon opnieuw oppompen. Ik had geluk, zolang ik dat pompen niet te hard deed, hield 'ie het. Op de halfzachte band als een speer doorgefietst naar de volgende pleisterplaats, Wernigerode. Het centrum van dit vast ook fraaie stadje heb ik in het geheel niet gezien. Ik heb alleen de naast het hotel gelegen supermarkt leeg gekocht voor een diner van koekjes, wijn en broodjes met (vieze) haring en kipfilet (zie foto). Na deze traktatie heb ik nog wat gelezen om daarna onrustig te slapen, met angstdromen over glas op het fietspad en voor goed verruïneerde binnenbanden.


 
Dag 4: Wernigerode - Goslar - Einbeck  (105 km, 4.592 kcal; 483 km, 21.086 kcal)


 
Zondag, midden in de Harz. Mijn band was niet al te hard, maar leek ook niet veel zachter te worden. Verder regende het weer: afzien op zijn best (zie de spiegelfoto gemaakt aan het einde van de dag). Helaas heb ik deze dag ook moeten beleven dat de heuvel doorging waar mijn energie en lagere versnellingen ophielden. Eerst ben ik nog enkel halverwege gestopt om 'even op de kaart te kijken' en daarna alsnog naar de top te fietsen. Later op de dag heb ik bij gelegenheid gewoon het steilste stukje gelopen. Er was toch niemand die mij zag, dus zolang ik dit stil houd hoeft niemand te weten dat de maximaal 400 meter hoge heuvels te veel voor mij waren. Deze dag heb ik soms bewust stukken bospad en kinderkopjes gemeden door de hoofdweg te volgen (op instigatie van het routeboek van Bikeline: 'dit stuk is eigenlijk alleen geschikt voor fietsen met volledige vering'). Doorgetrapt tot het fraaie Einbeck met veel oude vakwerkhuizen. De salade en lasagne bij de dorpsitaliaan gingen er na de inspanningen van de dag gretig in. Het hotel was prima, maar ik heb wel beroerd geslapen (door de fysieke uitputting?).
 
Het lukte trouwens elke dag gemakkelijk om rond het middaguur met wat zoekwerk op de smartphone gevolgd door een enkel telefoontje een geschikt hotel te vinden voor circa 50 euro, inclusief uitgebreid ontbijtbuffet (broodje mee voor onderweg). Ik kwam dan zo rond 16:00 uur, uiterlijk 17:30 uur aan op de plaats van bestemming. De Duitse uitbaters hebben hierbij groot vertrouwen in de gasten: geen vooruitbetaling, geen borg, geen paspoort, gewoon sleutel krijgen en slapen. Fantastisch.
 
De smartphone in combinatie met een tijdelijk onbeperkt internetabonnementje voor Duitsland was erg praktisch. Ik kon gewoon mijn mailtjes lezen, berichtjes sturen via Whats-app, Wordfeuden, Google Maps raadplegen bij twijfel over de route, twitteren over de voortgang, teletekst lezen, etc. De wellicht uit het verhaal hierboven opdoemende gevoel van eenzaamheid was dus op zijn minst relatief. Niets in de wereld hoefde mij te ontgaan, ook bijvoorbeeld niet het persbericht van Minister Opstelten van Veiligheid en Justitie dat deze 'het geeltje' wil gaan afschaffen voor de handhaver op straat. Dit in verband met het aanvalsfront tegen de bureaucratie bij de politie. Op zo’n mooi voorstel kan je onderweg lekker een paar uur kauwen.  


 
Dag 5: Einbeck - Höxter - Detmold - Hövelhof (136 km, 5.106 kcal; 619 km, 26.192 kcal)

De zon schijnt deze ochtend, de pap in de benen warmt langzaam op, de Harz wordt verlaten: doorstomen. In Holzminden (na zo'n 40 km) in een fietshandel door een oude baas een nieuwe binnenband laten omleggen. De oude (de band, niet de baas) bleek al minimaal anderhalve dag te lekken bij het ventiel (een onplakbaar scheurtje). Een ruim half uur later blijkt het met knoertharde banden toch een stuk beter fietsen. Dat ik vlak langs de rivier de Elbe mocht fietsen, hielp ook. Na de lunch kwam ik bij de Externsteine in het Weserbergland. Bekend terrein omdat wij hier deze zomer toevallig ook een weekje waren geweest. Overnachten in Detmold, de grootste plaats in de buurt, zou in de rede liggen, maar overmoedig geworden door de harde band, ben ik doorgestiefeld naar Hövelhof. Aan het einde van de dag passeerde ik in de bossen meerdere militaire terreinen, en dorpjes met agressief rijdende testosteron-automobilisten. Ik vermoed een verband.
 

Dag 6: Hövelhof - Verl - Warendorf - Münster  (109 km, 3.125 kcal; 728 km, 29.317 kcal)


 
De zadelpijn bereikte deze dag nieuwe hoogtepunten en mijn spieren voelde ik te vaak. In de ochtend begon mijn kuitspier bijvoorbeeld spontaan te trillen tijdens het traplopen richting mijn hotelkamer op de derde verdieping. Later op de dag voelde ik kramp opkomen in mijn linkerkuit. Ik rook echter de stal en ik droomde over thuis zijn, dus dat soort kleinigheden vertraagde mij niet echt.
Van grootse bespiegelingen tijdens het fietsen is sinds de derde dag weinig meer over, het gaat om het hier en nu. Hoor ik daar een onbekende piep of ratel bij mijn fiets? Waarom doet zitten zo'n pijn en waarom voel ik in drie vingers van mijn rechterhand enkel tintelingen? Moet ik niet weer eens wat eten? Heb ik al mijn bagage meegenomen? Waar ben ik en hoeveel moet ik nog tot de volgende pauze, tot de volgende overnachting, tot thuis? Bij dergelijke praktische vragen kan het beste letterlijk worden stilgestaan. Veel pauzes dus, gelukkig in de zon (zie foto).
 
Bij het afladen van mijn fiets voor het hotel in Münster had ik mijn fietspompje van de fiets gehaald om diefstal te voorkomen. Aangezien ik het pompje echter op straat liet liggen, was het niettemin weg. Dit was het eerste wat ik onderweg kwijtraakte en dergelijk klein leed hakte er na zoveel kilometer zwaarder in dan verwacht; je raakt gehecht aan wat je hebt. De studentenstad Münster maakte echter veel goed. De winkels, de mensen en het vertier gaven een echt vakantiegevoel. Na het eten heb ik nog de spieren Thais laten masseren om verdere kramp te voorkomen; de masseuse vond het maar Wahnsinn zo'n lange fietstocht alleen. Mijn standpunt dat afzien bij vakantie hoort, vond weinig weerklank. 
 
Dag 7: Münster - Stadtlohn - Winterswijk  (93 km, 2.928 kcal; 821 km, 32.245 kcal)
De korte slotetappe. Tussen Münster en Stadtlohn ben ik nog enkele fraaie buitenplaatsen gepasseerd. Deze indrukwekkende buitenhuizen, de een nog kasteelachtiger dan de ander, zijn veelal (nog steeds) in privébezit (foto's). Ik passeerde ook veel paarden in de velden, kennelijk staat het Münsterland hierom bekend. Bijna ging het nog fout toen een pauw rakelings voor mijn banden de straat overschoot. Na een late lunch bij een Konditorei in Stadtlohn ben ik snel afgebogen naar het eerste Nederlandse station, Winterswijk. Na 821 km was ik er klaar mee en stapte ik op de trein naar Den Haag.
 
In bovenstaande kopjes staat per dag steeds de afgelegde afstand en het aantal verbrande kilocalorieën. Dit is gebaseerd op de registratie van mijn Garmin GPS-horloge 310 XT. Het totaal van ruim 32.000 kcal is het equivalent van 120 Marsrepen. Thuis bleek dat het netto gewichtsverlies van de 7 dagen doorfietsen liefst 800 gram was. Ik heb dus in elk geval goed gegeten en gedronken onderweg. 

 
Thuis
Terugkijkend ben ik tevreden met de gefietste kilometers (al was een ronde 1.000 km nog mooier geweest). De lichamelijke inspanning gaf niet alleen keiharde beenspieren en een puntgevoelige derrière, maar ook de beoogde geestelijke ontspanning. Duitsland maakte zoals altijd een uitstekende indruk. Alles is goed georganiseerd en betaalbaar, vakmanschap lijkt hier nog op elk niveau echt te worden gewaardeerd, de omgeving is fraai en divers. De vakantie heeft dus opgeleverd wat ik ervan verwachtte. Inmiddels heb ik ook een racefiets aangeschaft om nog minder te worden ingehaald tijdens het fietsen. Op zijn minst blijf ik dus wat langere dagtochten maken. Mocht het echter nog een keertje komen tot een meerdaagse fietstocht, kies ik wel voor een kortere afstand of voor reisgezelschap.
 
Zie eventueel verder ook @kaalmakreel op Twitter.


Gebruikt materiaal
Onderweg leer je de kwaliteit van je materiaal kennen en waarderen. Hieronder een overzichtje van de belangrijkste spullen (* = bagger, *** = doet wat het moet doen, ***** = perfect).
 
- Keen sandalen ***** (perfect voor wandelen, fietsen)  
- Edelrose City Maxi **** (geen materiaalpech, met de brede banden ideaal voor de soms slechte wegen, 11 naafversnellingen geven voldoende bereik, geen rugpijn e.d.)  
- Samsung Galaxy SII **** (GPS, internet, vermaak)
- Klickfix-kaarthouder **** (altijd de route in beeld op je stuur; de fietser helemaal in control)  
- Casual fietskleding van Gore / Dakine / Protective **** (Gore degelijk, Dakine hip, Protective meest praktisch; allemaal goed)
- Alpina-helm **** (nooit eerder met helm gefietst, op de tocht geen moment hinder van gehad, in het vervolg maar standaard op de racefiets)
- BBB-fietshandschoenen **** (leer, badstof, wasbaar)  
- Garmin 310 XT GPS-sporthorloge **** (handig voor koers, afstand, tijd, hartslag, calorieën)  
- Topeak fietspomp *** (pompt goed op elk type ventiel, helaas op straat laten liggen in Münster)
- Agu fietstassen **** (voldoende groot, waterdichte hoezen, nooit er afgevallen)  
- Garnier Ambre Solaire factor 30 (met tweemaal smeren per dag nergens verbrand (en ook niet echt bruin geworden))  
- Tifosi-zonnebril *** (meekleurende glazen, houdt zon en beestjes effectief uit de ogen)
- Pearl Izumi regenjas ** (fluorescerend dus verhoogde zichtbaarheid, maar bepaald niet waterdicht bij de armen)
 
Fietsambities  
Enkele tochten die ik nog wel wil ondernemen:
- De LF1 van Den Haag naar Den Helder (1 dag, 140 km)
- De LF1 van Boulogne-sur-mer naar Den Haag (3 dagen, 360 km)
- Maastricht - Den Haag (1 dag, 230 km)
- Den Haag - Waterloo (1 dag, 180 km)  
- Een (serie) col(s) met minimaal 12 haarspeldbochten (weekje vakantie)
- Rondje IJsselmeer - Den Haag - Amersfoort (1 ochtend, 100 km) 

Deze blogpost is - bewerkt - gepubliceerd in de LexKlets #3, oktober 2012. 

425. Berlijn

Capitool Reisgidsje voor onze korte vakantie in Berlijn, de heerlijk hippe hoofdstad van Duitsland (2012, 100 pagina's). Bier, Bratwurst, bezoek aan museum, straatleven, street art, Schnitzel.

424. One for the money

Ik had nog nooit gehoord van schrijfster Janet Evanovich en haar Plum-reeks gehoord, maar het moet wel iets zijn want in het American Book Center Den Haag zag ik meerdere verzamelboxen (de delen 1 t/m 19 zijn uit). En op het gekochte deel 1 staat "NOW A MAJOR MOTION PICTURE" (2012, met Katherine Heigl). En ik moet zeggen, het verhaal over de werkloze Stephanie Plum die vol goede moed bounty hunter wordt en door pure vasthoudendheid slaagt in haar doel, is prima vakantielectuur (340 pagina's, 1994).

153/1001. The Private Memoirs and Confessions of a Justified Sinner

“To the wicked, all things are wicked; but to the just, all things are just and right... How delightful to think that a justified person can do no wrong!” — uit The Private Memoirs and Confessions of a Justified Sinner van James Hogg

Klassieker uit 1824, goed leesbaar en zonder meer een origineel boek over de strijd tussen goed en kwaad. Met spanning, fantastische ontwikkelingen, mysterie, de duivel, geloof, ambitie, de innerlijke strijd bij een van de hoofdpersonen. Ook de vorm - hetzelfde verhaal vanuit verschillende perspectieven - is prettig verrassend. Speelt zich af in Schotland, begin 19e eeuw. Voor meer over de inhoud van het verhaal, klik hier.

422. Professionals en protocollering

Justitiële Verkenning 2012/04 (112 pagina's).

WODC-samenvatting:
"In dit themanummer staan beroepen en organisaties in de justitieketen centraal, evenals de vraag hoe professionaliteit zich verhoudt tot de tendens om protocollen op te stellen voor allerlei werkprocessen waarbinnen voorheen sprake was van een zekere autonomie voor individuen en/of collegiale verbanden om deze processen naar eigen inzicht in te richten. Daarbij komt ook aan de orde of de (impliciete) tegenstelling tussen protocollering en professionele ruimte niet een valse is."

Slechts matig interessant en relevant voor me.

421. The Mucker

Klassieke avonturenroman van de schrijver van de Tarzan-boeken, Edgar Rice Burroughs (origineel uit 1913, 194 pagina's) . Onbeholpen bruut Billy Byrne ontdekt zijn betere kant. Met straatgevechten, piraten, muiterij, bedrog, een dame in nood, schipbreuk op een (niet) onbewoond eiland, Japanse zwaardvechters (!), liefde, redding, geluk en ongeluk. Elk hoofdstuk actie, briljant!

Cover First Ace Edition

420. Ode aan het kijken

Klein boekje (100 pagina's) met grote ideeën over onder meer treurigheid, doorgangsplaatsen, werk, alleenstaande mannen en geluk. De inzichten van schrijver / filosoof Alain de Botton over de kunst van het leven zijn herkenbaar en prettig toegankelijk.

Wie kent niet het genoegen van de anonimiteit van wegrestaurants, stationsrestauraties, de HEMA bij het 1 euro ontbijt, hotellobby's? Plekken waar je mag zijn zonder dat er vragen worden gesteld over het waarom. Dat is bijvoorbeeld heel anders als je 's avonds laat in je eentje langs een kanaal loopt, zonder hond. Of in je eentje de dierentuin bezoekt en relatief lang bij bepaalde kooien blijft hangen. Of in een pak een boek leest in een sloopwijk.

Wie doet zich voor de liefde in het begin niet beter voor om de ander te paaien? Zonder te weten wat de ander beter vindt, dus met grote afbreukrisico's. Wie kent niet alleenstaande mannen? Mannen die het risico lopen hopeloos romantisch te worden, verliefd op elke vrouw met een vriendelijke blik jouw kant op, of zelfs dat niet eens. Mannen ook die richting het half-zwerverschap kunnen afzinken: wel nog een dak boven het hoofd, maar enigszins smoezelig. Struinend door de straten op zoek naar menselijk contact wat ze op straat niet zullen vinden. Troost zoekend in meer dan 3 Euroshopperbiertjes per dag, met uiteindelijk misschien wel fulltime zwerverschap.

Wie vraagt zich niet dolgedraaid aan het einde van de werkdag af waarom dit allemaal zo moet. Waarom is werk zo nadrukkelijk gekoppeld aan geluk en status? Zegt werk wel iets over iemand als persoon? Waarom werken niet meer mensen alleen voor het hebben van voldoende middelen om te leven en zoeken ze hun geluk buiten het werk (werk als noodzakelijk kwaad)? Falen houdt niet altijd een vernedering in; we ervaren alleen vernedering wanneer we onze trots en ons gevoel van eigenwaarde laten afhangen van een prestatie en deze vervolgens niet kunnen leveren. 'De economie kent de arbeider alleen maar als werkdier, als een tot de meest elementaire levensbehoefte teruggebracht stuk vee' (Marx).