Prijswinnend boek van Marieke Lucas Rijneveld (2018, 272 pagina’s). Ik snap de prijs door het beeldende taalgebruik en de kracht van de beschrijvingen van al het leed, maar vind het zelf wat over the top, vanaf ongeveer de helft van het boek al. Misschien toch nog de jeugd van de schrijver, meer doseren?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten