499. Een zachte fluittoon

Elke zondagmiddag in de zomer is er op het Korte Voorhout te 's-Gravenhage een boeken- en kunstmarkt. De kunst laat ik doorgaans links liggen, maar bij de boekenstalletjes sla ik regelmatig mijn slag. Verleden week heb ik onder meer deze tweede verhalenbundel van Bob den Uyl voor een euro op de kop getikt (1968, 128 pagina's). Mijn verwachtingen waren hoog gespannen op basis van de verzamelbundel die ik eerder van hem heb gelezen. In dit boekje verschilt mijn enthousiasme per verhaal. Minst enthousiast ben ik over de droomachtige, tamelijk onnavolgbare verhalen, zoals 'het fietswiel' en 'brekend glas'. Binnen alle verhalen word ik wel telkens prettig getroffen door zijn beschrijvingen van zijn verbale interacties met andere mensen (en hoe dat zou kunnen ontsporen als je je niet aan de sociale voorschriften houdt). Heel raak, al is zijn achterliggende waanzin wellicht wat groter dan bij de gemiddelde mens (zoals ikzelf). Hoogtepunt is wat mij betreft het verhaal 'Luister, een Montegrijnse oorlogszang!' over zijn zoektocht naar volksmuziek (en over mannen en hun hobby's). Over het geheel genomen is het werk van Bob den Uyl prettig uniek.