Deze wiskundige satire van Edwin Abbott Abbott uit 1885 (114 pagina's) werd mij enige jaren geleden aanbevolen door collega Bert Berghuis. Blij dat ik dit advies heb opgevolgd. In Flatland heeft alles slechts 2 dimensies. De inwoners zien dus alles als lijn of als punt, wat de omgang lastig maakt. Naast Flatland worden ook Lineland (1 dimensie), Pointland (1 punt) en Spaceland (3D) bezocht. Gespeculeerd wordt over werelden met nog meer dimensies (4, 5, 6. ..., n). De bewoners van de verschillende werelden kijken neer op de wereld met een dimensie minder en kunnen een wereld met een dimensie meer niet bevatten. Dit logisch doorredeneren van hoe men zaken vanuit een eigen perspectief waarneemt en kan waarnemen, maakt het boek origineel en onvergetelijk. Daarnaast schijnt het een metafoor te zijn voor de Victoriaanse standensamenleving te zijn, maar mijn kennis daarover is onvoldoende om een en ander op volledige waarde te kunnen schatten.
zondag 13 januari 2013
464. Flatland: A Romance of Many Dimensions
Labels:
19e eeuw,
fictie,
filosofie,
humor,
maatschappijkritiek,
non-fictie,
wiskunde
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten