zondag 25 november 2018

789. Hard To Be a God

Heel goede Russische science fiction van de broers Arkady & Boris Strugatsky (1964, 250 pagina's). Ik had het me nooit zo gerealiseerd maar scifi en fantasy waren natuurlijk fantastische genres om redelijk vrijuit te kunnen schrijven in tijden van censuur.

Dit boek is het verhaal van Anton, een undercover agent van een toekomstige Aarde. Hij is als historian geplaatst op een andere wereld, die nog niet zo ver is ontwikkeld; een beetje het niveau van de Middeleeuwen. De machthebber moordt mensen met enige ontwikkeling uit en voorkomt zo - zo weet Rubata (=Anton) - de ontwikkeling van deze andere planeet naar beter tijden. Hij mag echter niet ingrijpen in de natuurlijke ontwikkeling van de geschiedenis. De confrontatie met wreedheid en onrecht is echter intens, en raakt ook zijn geliefde: kan hij zich afzijdig houden?!

zaterdag 24 november 2018

788. Chin.Ind.Spec.Rest.

"Een verdwijnend Nederlands fenomeen" (2018, 275 pagina’s) is een fotoboek met afbeeldingen van meer dan 1000 van deze restaurants in Nederland. Ik heb dit cadeau gekregen van Christine en Luut M-L. Het geeft inspiratie voor een nieuwe lijst aan dingen te doen: alle chinezen in de buurt van Den Haag bezoeken!


maandag 19 november 2018

787. Children of Men

De "en meer" blijft zich vullen met films. Deze film (gekeken met Netflix) heeft een aardig concept: wat gebeurt er in een wereld waarin geen kinderen meer worden geboren? En wat gebeurt er vervolgens als er wel weer iemand zwanger raakt? De uitwerking vond ik echter onbevredigend: buiten het idee weinig verhaal, en uiteindelijk heel zoetsappig, ondanks de dystopische beelden.

786. Betrouwbaar onderzoek

Het rapport van de onderzoekscommissie WODC I inzake de deugdelijkheid van drie drugsonderzoeken (2018, 142 p.) uit professionele interesse gelezen (deels als sleutelroman). De eindconclusie dat er soms wel invloed is uitgeoefend, maar dat dit de betrouwbaarheid en juistheid van de onderzoeken niet negatief en misschien zelfs positief heeft beïnvloed wordt afdoende onderbouwd en stemt gerust. Was ook nuttig leesvoer voor eventuele eigen betrokkenheid bij toekomstig onderzoek.


zondag 11 november 2018

785. Eternal Sunshine of the Spotless Mind

Een gemis dat ik deze film met Jim Carrey nog nooit eerder had gezien: een unieke combinatie van science fiction en romantiek, en nog goed uitgevoerd ook. Aanrader!

woensdag 7 november 2018

784. Leidersweg

Bij de koffieautomaat op het werk lag dit boekje over leiderschap, "Geen ingewikkelde prietpraat maar lessen over zelfinzicht, ondernemerschap en omgaan met lastige organisatiepatronen." Die lessen worden dan gevormd door gespreksverslagen met diverse bestuurders en managers.

Het zijn mooie bedrijven, het zijn mooie resultaten die ze halen, het zijn mensen die oprecht lijken te zijn in hun willen leiden, zonder teveel het ego voorop te plaatsen. Niettemin word ik wat kriegelig van dit soort boekjes en gesprekjes. Omdat het toch ook humble bragging lijkt. Omdat het mensen zijn die het (financieel) gemaakt hebben en dus geen bestaansonzekerheid kennen en kunnen zeggen dat ze ook een stap terug kunnen doen. Omdat er een kletsindustrie zit achter leiderschap.

Ik leg het maar snel terug bij de automaat voor een volgende wannabe-baas.

dinsdag 6 november 2018

783. eXistenZ

Weer een film op aanraden gekeken, science fiction uit 1999, 93 minuten lang, onder regie van David Cronenberg. Verhaal speelt zich af in de nabije toekomst: eXistenZ is het ultieme spel. Eenmaal gedownload via een bio-poort in de ruggengraat belooft het spel een belevenis die voor altijd de lijn tussen werkelijkheid en fantasie doorbreekt. In wat we zien wordt er gejaagd op de bedenkster van het spel, om haar en het spel te vernietigen. Samen met haar beveiliger duiken ze in het spel om te ontsnappen aan de dreiging. In de verdere film wordt steeds onduidelijker wat werkelijkheid en wat spel is. Daarnaast een hoop organisch materiaal dat nogal aanwezig langskomt, beetje viezig. Beelden ogen heeeel gedateerd, maar het verhaal is wel goed.

dinsdag 30 oktober 2018

782. Melancholia

De “en meer” is dit keer een film die ik op aanraden met volle aandacht heb bekeken. Melancholia is een film van Lars von Trier uit 2010, en met 130 minuten geloof ik net wat langer dan de doorsnee-bioscoopfilm. In een van de hoofdrollen Kirsten Dunst, sinds “Bring it on” een van mijn favoriete actrices.

De intro van de film is direct prachtig: kunstzinnige beelden, vol symboliek en vooruitverwijzingen naar de film. In die beelden zit meteen ook iets vervreemdends, iets magisch (waarover later meer). De film speelt zich eigenlijk volledig af op een landgoed (met bijbehorende 18 holes golfbaan). Het eerste deel gaat over Justine, zij heeft haar bruiloftsfeest op dat landgoed (van haar zus Claire en man). De aanloop van het feest begint met vreugde maar wordt snel pijnlijk (voor mij om naar te kijken): ze arriveren veel te laat, alle gasten wachten, de speeches zijn bewust tenenkrommend, nadruk op kapitaal, de hele houding van de familie, de onhandelbare moeder. Omgangsvormen dus. Het wordt nog pijnlijker door het kwetsen van de bruidegom, de rare baas, en meer.

Deels volgt dit uit de hoofdplot: de planeet Melancholia komt op de Aarde af en dreigt haar te vernietigen. Vol angst wordt gekeken hoe haar pad loopt. Dit einde der tijden gevoel kan een hoop verklaren. Justine is echter ook daarbuiten wel raar, zij ‘weet’ dingen. Onder meer dat Melancholia, die voorbijschiet, toch de Aarde en al het kwaadaardige leven daarop zal vernietigen. En - spoileralert - dit gebeurt ook inderdaad.

De film heeft minder dynamiek dan ik uit de aanbeveling had gehaald, maar blijft lang in de gedachten hangen. Een aanrader dus.

zondag 28 oktober 2018

781. De oorlog heeft geen vrouwengezicht

Geïnspireerd geraakt dit boek van Nobelprijswinnares Svetlana Alexijevitsj als luisterboek ‘gelezen’. Ruim 14 uur aan interviews met 100-en vrouwen die in het Russische leger hebben gediend, voorgelezen door Nelleke Noordervliet. “Leed is een apart soort kennis.”, is een quote uit het boek. Het leed druipt er in elk verhaal vanaf. Wat hebben de Russen afgezien voor Moedertje Staat, zag elders dat 17% van de bevolking in de Tweede Wereldoorlog is gesneuveld. Het zijn vooral de verhalen over de kleine, normale dingen die indruk maken. De liefde, het sneuvelen van kinderen, de vreugde van zon en wat eten. Het geheel is wat overweldigend, in de helft was de boodschap zeker ook geheel overgekomen.

zaterdag 27 oktober 2018

780. The Nature of War

In dit boek uit 1981 (276 blz.) wordt door de auteurs John Keegan & Joseph Darracott steeds een korte beschrijving van een aspect van oorlogsvoering (vrede, begin van oorlog, helden en leiders, campagnes, overwinningen, strijd, armageddon, overgave) gevolgd door daarop ziende kunst. Ik vond de beschrijvingen steeds heel treffend doordat er vaak ook een historisch perspectief in zat (waarom was de Eerste Wereldoorlog er een van loopgraven en de Tweede niet? Vervoersbeperkingen in combinatie met wapenbeschikbaarheid). Met alle navolgende ontwikkelingen van einde Koude Oorlog, en nieuwe verhoudingen tussen Rusland en de VS misschien wel tijd voor een update.