362. Leven aan de onderkant

Psychiater Theodore Dalrymple (274 pagina's, 2001) over het leven in de onderklasse (in Engeland). Verontrustend tijdsbeeld: aan de onderkant van de samenleving steeds minder ambitie, ontkennen eigen verantwoordelijkheid en het hebben van een eigen keuze om 'goed te leven' (geen vrije wil), nauwelijks maatschappelijke samenhang, gebroken gezinnen, slachtoffercultuur, (huiselijk) geweld, drank, drugs. Volgens de schrijver vooral het gevolg van het doorsijpelen van de 'progressieve', maar in hun consequenties verwerpelijke theorieën van de intelligentsia van de afgelopen 30 jaar. Met speciale sneren naar de criminologen. Helaas herkenbaar. Aanrader voor iedereen met een interesse in bredere maatschappelijke ontwikkelingen.

 "Het volk, de massa, bestaat altijd uit een persoon meer dan je denkt."

361. Feminax & Walkurax

Feministisch parodie op Asterix & Obelix, Franziska Becker, 1992, 50 pagina's. Minder mooi getekend dan Uderzo, zwak verhaal, maar als fenomeen wel aardig.

360. De alchemist

"Leef je eigen legende", "Alles is een", "Luister naar je hart" en ander 'mystiek', 'alchemistisch' geneuzel maakt dit boekje van Paulo Coelho (1987, 145 pagina's) te zweverig voor mij. Gelukkig was de fabel straightforward en kort.

359. The Inimitable Jeeves

Lord Bittlesham, Bingo Little, Claude & Eustace, Aunt Agatha / Miss Gregson en - uiteraard - Bertie Wooster en Jeeves. Dit boek (1924, 167 pagina's) had ik al meermalen eerder gelezen en ik heb de verfilming gezien met Hugh Laurie en Stephen Fry, maar het blijft fantastisch leesvoer. Meer nog dan Right Ho, Jeeves staat "de onnavolgbare Jeeves" vol met creatieve plotjes waarin de gentleman's gentleman Jeeves op magistrale wijze Bertie op het laatste moment uit de brand helpt. Mocht iemand mij dus vanaf nu vragen welke ene (1) Wodehouse hij of zij zou moeten lezen voor een goed beeld van het PG-oeuvre, neig ik naar deze.

358. Right Ho, Jeeves

Aunt Dahlia, Madeline "The" Bassett, Tuppy Glossop, Spink-Bottle / Fink-Nottle en - uiteraard - Bertie Wooster en Jeeves. Dit boek (1934, 200 pagina's) had ik al meermalen eerder gelezen en ik heb de verfilming gezien met Hugh Laurie en Stephen Fry, maar het blijft fantastisch leesvoer. Mocht ooit iemand een (1) P.G. Wodehouse willen lezen, dan raad ik deze aan.

Newt

357. Celia

Met veel interesse en plezier deze debuutroman van Esther Koppejan gelezen; "een educatieve thriller over hoe het internet werkt en welke invloed nieuwe technologieën kunnen hebben op ons leven". Uitgave van de Politieacademie, 2011, 152 pagina's. Een echte page-turner. Wel blijft de vraag knagen waarom de boef zo gemeen was tegen Celia.

356. Debatteren om te winnen

Deze inleiding in "de kunst van het overtuigen" van Roderik van Grieken en enkele van zijn collega's van het Nederlands Debat Instituut (2011, 172 pagina's) heeft een harde kaft, is gedrukt op dik papier en biedt ruimte voor glossen door een ruime bladspiegel. De tekst is helder en heeft actuele voorbeelden (Sarkozy, Rutte, Berlusconi). Een prettig en snel door te akkeren boekje dus, maar een originele gedachte heb ik er niet in weten te bekennen. Logos, ethos, pathos, aptum; sinds de Grieken en Romeinen is er duidelijk weinig nieuwe theorie op het gebied van debatteren. Zolang de vaardigheid van het overtuigen echter zo moeilijk blijft als die is, zullen dit soort boeken blijven verkopen. Ook aan mij.

355. Doe-het-zelf rechtspraak: steun voor eigenrichting

Deze uitgave van de Raad voor de rechtspraak (Rechtstreeks 2011, nr. 2, 56 pagina's) bespreekt kort de promotie van Nicole Haas (1981) en een vervolgonderzoekje dat ze voor de Raad heeft gedaan. De conclusies zijn de volgende. Eigenrichting - het buiten het optreden van de overheid om zelf bestraffend afhandelen van een strafrechtelijke kwestie - en de steun daarvoor, is niet slechts - zoals blijkbaar veel gedacht wordt - een teken van weinig vertrouwen in het strafrechtsysteem, maar is ook afhankelijk van specifieke kenmerken van de eigenrichting. Eigenrichting als fenomeen wordt door de meerderheid afgekeurd. Maar niet zonder meer. Het gaat voor het publiek ook om de algemene bezorgdheid om criminaliteit (hoe meer gevoel dat de criminaliteit stijgt, hoe meer geneigd eigenrichting te steunen), de ernst van het vergrijp waarop eigenrichting volgt (een klemrijden van iemand is wat anders dan een kind misbruiken) en de reactie die de (vermeende) dader van de overheid heeft gekregen (wel of geen straf). Weinig schokkende resultaten dunkt me; logisch dat mensen kijken naar het geheel van de aanleiding van de kwestie, de formele reactie van de overheid en de wijze waarop de eigenrichting plaatsvindt.

354. Het kleine Twitter-handboek

Weer een gratis boekje over een sociaal medium (Tim Collins, 2009, 212 pagina's). Overigens wel veel minder pretentieus en met meer humor geschreven dan "geld verdienen met sociale media". Ik weet nu alles over Twitter wat ik ooit misschien zou hebben willen kunnen moeten denken te weten, maar het laaiend enthousiaste boekje inspireert mij niet om zelf tweets de wereld in te tjoepen. Ik houd het - heel pre-2011 - bij dit blog.

 #twitterwillbedeadin2020

147/1001. The Bluest Eyes

Nobelprijswinnares Toni Morrison geeft in haar knap geschreven debuutroman uit 1970 (212 pagina's) een bij vlagen haast te pijnlijk om te lezen beeld van een een arm, disfunctioneel Afro-Amerikaans gezin. De structurele en levenslange inprenting van minderwaardigheid en lelijkheid werkt diep door in het bestaan van de gezinsleden. De dochter wenst blauwe ogen om zo eindelijk mooi te zijn en te "ontsnappen" uit dit uitzichtloze bestaan. Maar zo werkt dat natuurlijk niet, sommigen zijn niet voorbestemd om ooit een kans te krijgen. Nog wat opwekkende trefwoorden bij dit boek: alcoholisme, incest, miskraam, mishandeling, vergiftigde hond.