- Een P.G. Wodehouse die ik nog niet heb
Overige spullen:
- Geld
- Koffie (snelfiltermaling)
Gestencild werk met de herkomst en lijnen van de families Kranendonk, geschreven door ir. A. Kranendonk (1973, 36 pagina’s). Er zijn dus mensen die met heel veel (vrije) tijd en moeite bloedserieus uitzoeken wie uit welk geslacht stamt, om daaraan betekenis toe te kennen en boos te worden als er een familiewapen wordt gevoerd dat waarschijnlijk niet juist is. Heel bijzonder, en een tikje sneu wat mij betreft.
Meteen nog een Reacher van Lee Child gelezen (2001, 384 pagina’s). Minder goed dan de vorige maar nog steeds vermakelijk!
Hap-slik-weg: lekkere, lichte kost in de Reacher-systeem van Lee Child (2002, 386 pagina’s).
Het beste boek dat ik heb gelezen over de historische match om het wereldkampioenschap schaken uit 1972 tussen Boris Spasski en Bobby Fischer (2003, 358 pagina’s). Vol met mij eerder onbekende details.
Dit boek uit 1936 (126 pagina’s) is geschreven door J.H. de Goede jr. om ambtenaren en ambtsdragers beter te laten speechen. Heel mooi om te zien dat de tips vrij omslachtig en weinig praktisch worden gebracht; de lezer wordt aangezet om zelf te denken. De als voorbeeld opgenomen speeches zijn ook inderdaad niet geschikt om 1-op-1 over te nemen. Als tijdsbeeld wel grappig. En de beschrijving van de soorten speeches en mogelijke opbouw zijn nog steeds waar.
Met meerdere prijzen beloonde scifi van Ursula Le Guin (1971, 250 pagina's). Op zich snap ik dat wel door de gecreëerde wereld en de aandacht voor de psychologie in het verhaal. Maar ik vond het vooral moeilijk om in te komen. Pas vanaf de tweede helft begon het een beetje voor me te leven. Misschien is het zo'n boek dat bij herlezen beter wordt. Maar dat ga ik niet doen.
Boek van Bernard Cornwell over de bloedigste veldslag uit de Amerikaanse burgeroorlog, namelijk die bij Antietam. Protagonist van het boek vecht voor het Zuiden, dat is wel aardig. Verder moet je vooral beschrijvingen van strijd houden. Niet met veel plezier gelezen, beetje moetje (1996, 428 blz.).
Na lange tijd (zie nummer 661) weer een Jack Reacher van Lee Child (1997, 400 pagina’s). Zeer vermakelijk vakantievoer, maar qua plot natuurlijk onzinnig.
Ook dit derde deel van de Three Body-trilogie is grootse science fiction van Cixin Liu (724 pagina’s, 2016). In ideeënrijkheid en omvang van de ontwikkelingen. Er zit ook iets van romantische gedachten in maar het zijn vooral platte karakters, en dat vond ik wel prettig. De laatste paar honderd pagina’s waren wel een beetje ploeteren. De schrijver leek te willen bewijzen in schrift dat het ook echt allemaal kon. Ik had liever gehad dat hij het iets meer had gepostuleerd. Maar het geheel van de trilogie blijft vijf sterren houden, aanrader voor iedereen!