Op de cover: Flashman en Uliba-Wark
In 1868 trokken de Engelsen op tegen Keizer Theodore/Tewodros van Abessinië die een zwik protestantse missionarissen en diplomaten gevangen hield. Onder leiding van de Britse commandant Robert Napier wordt over honderden kilometers bergachtig terrein opgetrokken naar de hoofdstad Magdala. Mede door slimme diplomatieke afspraken met concurrerende stammen - de afkeer tegen Tewodros was groot - worden de Abessijnen verslagen. De Engelsen verliezen in de uiteindelijke slag op Goede Vrijdag - vandaag exact 142 jaar geleden dus - slechts twee man. Keizer Tewodros pleegt zelfmoord om niet in de handen van de overwinnaars te vallen. Tot zover de feiten. In dit boek van George MacDonald Fraser is dit uiteraard slechts de achtergrond waartegen de ‘held’ Harry Flashman al slijmend, neukend en bedriegend op wonderbaarlijke wijze het strijdtoneel (wederom) als held verlaat. Ruim een half jaar geleden heb ik het eerste boek uit de reeks gelezen (15 augustus 2009, 184. Flashman) Het was aardig om nu het twaalfde en laatste deel te lezen, maar daar laat ik het ook bij. Wellicht door de neiging om met veel bronvermeldingen en verwijzingen naar echte gebeurtenissen en personen te werken, hebben de boeken minder vaart voor me dan de kekke omslagen lijken te beloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten