444. De top bereikt

Bergbeklimmen is een onzinnige, gevaarlijke hobby voor verwende of gestoorde mensen. Maar het levert wel mooie plaatjes en spannende verhalen op. Stephen Venables (2008, 196 pagina's).

443. Rokjesdag

... en andere lenteverhalen van Martin Bril (2010, 108 pagina's). Buiten seizoen gelezen, maar erg prettig. Rokjes, natuur, mensen; uitstekende columns.

442. Openbaar ministerie en tenuitvoerlegging

Afgelopen september is Sonja Meijer (universitair docent aan de Vrije Universiteit van Amsterdam) aan de Universiteit Tilburg gepromoveerd op een onderzoek naar de tenuitvoerlegging. Haar proefschrift "Openbaar ministerie en tenuitvoerlegging. De taak van het openbaar ministerie tot tenuitvoerlegging van door de rechter opgelegde strafrechtelijke sancties vanuit constitutioneel en strafrechtsdogmatisch perspectief bezien." heb ik beroepshalve van kaft tot kaft gelezen (2012, 492 pagina’s).

441. Aard, omvang en handhaving van beschermingsbevelen in Nederland (1)

Dit recente onderzoek van INTERVICT (september 2012,110 pagina’s) in opdracht van het WODCnaar het wettelijk kader en de handhaving van “iedere beslissing, voorlopig of definitief, genomen in het kader van een civiel-, strafrechtelijk- of bestuursrechtelijke procedure, waarbij, ter bescherming van een persoon tegen een handeling die zijn leven, fysieke of psychologische integriteit, waardigheid, persoonlijke vrijheid of seksuele integriteit in gevaar kan brengen, gedragsregels (verboden of geboden) worden opgelegd aan een volwassen persoon”, geeft een nuttig overzicht van de verschillende modaliteitenin het Nederlandse recht (zie voor de strafrechtelijke modaliteiten pagina 26). De studie is daarnaast vooral relevant door de beschrijving die wordt gegeven van de handhaving van de verschillende beschermingsbevelen. Deze praktijk blijkt redelijk divers en noodgedwongen vaak meer reactief dan proactief: pas als degene die wordt beschermd door het gebod of verbod een melding doet van de schending,volgt een reactie door de toezichthoudende partijen.

Beschermende maatregelen

440. Het snot voor ogen ...

... en andere verhalen van oud-wielrenner Peter Winnen (2005, 148 pagina's). Een bundeling van columns, met verrassend weinig eeuwigheidswaarde.

439. The Hunger Games

Dystopieën zijn altijd leuk (om over te lezen). Het voor jongvolwassenen bedoelde boek van Suzanne Collins (2008, 360 pagina's) vormt geen uitzondering op deze regel. Ook al komt de achtergrond en opbouw van de samenleving vol negatieve eigenschappen niet goed uit de verf, elk hoofdstuk biedt voldoende om de lezer betrokken te houden, er zijn invoelbare emoties (kalverliefdes, tranen), je moet kamp kiezen, er is spanning (ook al weet je dat het goed gaat aflopen voor de hoofdpersonen, je weet niet hoe). Het boek is al met al een aardig tussendoortje voor een verloren zondag. Het haalt het echter niet bij de eerder op deze blog beschreven briljante, maatschappijkritische boeken van Zamyatin (We) en Butler (Erewhon).

Het verhaal speelt zich af in de toekomst, na een niet nader omschreven apocalyptische gebeurtenis. Vanuit het rijke Capitol, het overheidscentrum, worden 12 districten uitgebuit en ondergeschikt gehouden. Onderdeel van het angstregime is dat elk jaar vanuit elk district een jongen en een meisje tussen de 12 en 18 worden uitgeloot voor deelname aan The Hunger Games. Deze spelen houden in dat de 24 deelnemers in een afgeschermd gebied moeten vechten totdat er 1 winnaar overblijft. Zou dat onze protagoniste Katniss Everdeen zijn?!

screenshot uit een recente verfilming

438. Een introductie in het schaakrecht

Boek van mr. Pieter de Groot over de regels van het schaakspel, met veel diagrammen en anekdotes (170 pagina's, september 2012, Veiligheid en Justitie), bedoeld om te gebruiken in de opleiding van nieuwe wedstrijdleiders.

154/1001. The life of a good-for-nothing

Klassiek kort boek (120 pagina's, 1826) van Joseph Freiherr von Eichendorff (1788-1857) over de romantiek van flierefluiten, reizen en liefde. Aansprekende thema's!

Sloeberromantiek:

 uit eten bij de little chef,  handgeschreven berichtjes, spontane bloemen (tot liefst 4 maal per jaar!), een koud blikje bier in de trein aan het eind van een lange werkdag, samen naar het HEMA 1 euro ontbijt, een strandwandeling, dansen door de woonkamer, een kopje koffie bij Florencia, de natuur in (op de fiets), wegdromen voor een (nog) onbetaalbaar huis.

436. Mariage Mortale

Betty Boop

Verward, onsamenhangend boekje over kunstenaar Crail Moansburg, zijn assistente en de galeriehouder (2012, 78 pagina's). Wel aardige kunst.

435. Gone Girl

Na alle werkgerelateerde en non-fictie boeken van de laatste tijd (eindelijk) weer eens een thriller (Gillian Flyn, 2012). Dat ik de 420 pagina's (1000+ mini-pagina's als e-book op mijn mobieltje) in een weekend heb gelezen, zou een teken moeten zijn dat ik meer geniet van gewoon een spannend boek dan van de highbrow literaire klassiekers waartoe ik mijzelf verplicht voel. Misschien moet ik voor mijn ontspanning op zijn minst streven naar wat meer afwisseling in mijn boekenafname (lid worden van een leesclub?). Tot zover deze overpeinzing over de keuze van mijn boeken. Onder het plaatje het verhaal (let op: spoiler alert!).

Het verhaal van Gone Girl bestaat uit drie delen. In het eerste deel verdwijnt een vrouw, (Amazing) Amy Dunne, plots uit huis, op hun 5 jarig huwelijksjubileum (titelverklaring van het boek is niet zo lastig). Haar man Nick heeft geen sluitend alibi voor het tijdstip van de verdwijning, blijkt onder meer op de computer te hebben gezocht naar 'floating body Mississippi) en wordt steeds verdachter. Zeker als hij 'het' ook nog blijkt te doen met een jonge, strakke studente van hem.

In het tweede deel slaat dit 180 graden om, omdat Amy nog blijkt te leven. Zij heeft haar verdwijnen minutieus voorbereid om haar man haar moord in de schoenen te schuiven, de crazy bitch. Door de wijze waarop het verhaal wordt gebracht - afwisselend hoofdstukken vanuit het perspectief van Nick en Amy -, wordt de spanning zorgvuldig steeds verder opgebouwd en blijf je willen doorlezen. Het verhaal is verder goed geschreven, met meerdere passages die verrassend raken beschrijvingen geven van relaties (voor de genoemde leesclub zou ik die passages markeren, om ze uitgebreid te bespreken; de lezers van dit blog moeten het zelf maar uitzoeken).

In het derde deel draait het plot nog een rondje door (Amy keert terug naar Nick en redt Nick van de strop!) om te eindigen met een zeer open einde (ze verwachten samen een kind, en dat kan natuurlijk niet goed gaan met zo'n zieke relatie en een psychopathische moeder). Het laatste deel is hiermee wel wat heel vergezocht, en ook wat onbevredigend. Desalniettemin als totaaloordeel: vier sterren, aanrader.