Daarom maar aangevuld met Rechtstreeks 2013, nr. 3, met als hoofdartikel Grondrechten in de Nederlandse rechtspraak en als nevenartikel Regie in de rechtspraak: de strafrechter (2013, 50 pagina's). Bij elkaar toch 66 pagina's.
vrijdag 28 februari 2014
545. Rechtspraaklezing 2013
Gepubliceerde lezing van Paul Schnabel met als titel "Rondom
kwaliteit: verschillen in visie op de kwaliteit van de rechtspraak"
(Rechtstreeks 2013, Raad voor de Rechtspraak, 16 bladzijden). Interessant, maar vooral op de blog voor het halen van het vier 'boeken' per week.
Daarom maar aangevuld met Rechtstreeks 2013, nr. 3, met als hoofdartikel Grondrechten in de Nederlandse rechtspraak en als nevenartikel Regie in de rechtspraak: de strafrechter (2013, 50 pagina's). Bij elkaar toch 66 pagina's.
Daarom maar aangevuld met Rechtstreeks 2013, nr. 3, met als hoofdartikel Grondrechten in de Nederlandse rechtspraak en als nevenartikel Regie in de rechtspraak: de strafrechter (2013, 50 pagina's). Bij elkaar toch 66 pagina's.
544. Het Rosie Project
Alleraardigste roman van Graeme Simsion (2013, 340 pagina's). Overduidelijke autist a la Sheldon gaat op zoek naar de liefde, en vindt die eerder dan hij wil accepteren. Hartverwarmend enzo.
zaterdag 15 februari 2014
543. Rode rozen en tortilla's
Keuze van de leesclub was dit keer een boek dat ik normaal gesproken niet zo snel zou hebben opgepakt: Rode rozen en tortilla's van Laura Esquivel. Bespreking na de bijeenkomst.
zondag 2 februari 2014
542. Kijken naar Amerika
Justitiële Verkenning 8|2013 (118 pagina's) over het justitiebeleid in Amerika en de invloed daarvan op het Nederlandse beleid.
Waard te onthouden is dat de (daadwerkelijk) drastische daling van de criminaliteit in New York meer een wijziging in organisatie en aansturing van politie en andere betrokken overheidsorganisaties lijkt te zijn dan demografische ontwikkelingen of uitvoering van theorieën zoals de broken windows en zero-tolerance-policing. Richten op hot spots/times/crimes/etc. lijkt vruchtbaar als het niet alleen telkens echt voor de korte termijn is (bijdrage Schuilenburg).
De waarde van buurtwachten is lastig te bepalen (gevoel van veiligheid en gemeten veiligheid verschillen) (bijdrage Lub).
Van Swaaningen krabbelt lustig over waarom de VS vooral niet te vergelijken is met Nederland. Ik ben het wel eens met zijn conclusies, maar zijn opsommingen en de schijnbare structuur die dat geeft zijn - zoals wel vaker - onnavolgbaar.
De nuances die Haen Marshall schetst bij de op staatsniveau in gang gezette liberalisering van het marihuana-beleid zijn nuttig. Misschien eens nader in verdiepen, in elk geval passief volgen hoe het komende jaren verder loopt.
De evaluatie van gerichte courts in Texas (alcohol, psychiatrie, veteranen) laat positieve resultaten zien, en dat is mooi. De beschrijving is niet al te bruikbaar, maar het volgende misschien wel (om de ontwikkelingen in NL te duiden). Realiteit is dat er in de VS:
1. overspannen angst voor misdaad is;
2. berichtgeving over misdaad en strafrechtbeleid in de media vertekend is;
3. een op soundbytes berustend kiessysteem een diepgaand discours over overheidsbeleid in de politieke arena in de weg staat.
Tot slot van deze JV een korte schets door Kruize van het Scandinavisch systeem, waarmee NL zich op veel punten beter mee laat vergelijken.
Waard te onthouden is dat de (daadwerkelijk) drastische daling van de criminaliteit in New York meer een wijziging in organisatie en aansturing van politie en andere betrokken overheidsorganisaties lijkt te zijn dan demografische ontwikkelingen of uitvoering van theorieën zoals de broken windows en zero-tolerance-policing. Richten op hot spots/times/crimes/etc. lijkt vruchtbaar als het niet alleen telkens echt voor de korte termijn is (bijdrage Schuilenburg).
De waarde van buurtwachten is lastig te bepalen (gevoel van veiligheid en gemeten veiligheid verschillen) (bijdrage Lub).
Van Swaaningen krabbelt lustig over waarom de VS vooral niet te vergelijken is met Nederland. Ik ben het wel eens met zijn conclusies, maar zijn opsommingen en de schijnbare structuur die dat geeft zijn - zoals wel vaker - onnavolgbaar.
De nuances die Haen Marshall schetst bij de op staatsniveau in gang gezette liberalisering van het marihuana-beleid zijn nuttig. Misschien eens nader in verdiepen, in elk geval passief volgen hoe het komende jaren verder loopt.
De evaluatie van gerichte courts in Texas (alcohol, psychiatrie, veteranen) laat positieve resultaten zien, en dat is mooi. De beschrijving is niet al te bruikbaar, maar het volgende misschien wel (om de ontwikkelingen in NL te duiden). Realiteit is dat er in de VS:
1. overspannen angst voor misdaad is;
2. berichtgeving over misdaad en strafrechtbeleid in de media vertekend is;
3. een op soundbytes berustend kiessysteem een diepgaand discours over overheidsbeleid in de politieke arena in de weg staat.
Tot slot van deze JV een korte schets door Kruize van het Scandinavisch systeem, waarmee NL zich op veel punten beter mee laat vergelijken.
"Het strafrechtsysteem werkt het beste als er zo weinig mogelijk gebruik van wordt gemaakt."
Abonneren op:
Posts (Atom)
