André Gide schreef De enge poort (
La porte étroite) in 1909. De titel is een verwijzing naar Lucas XIII:24 -
“Strijdt om in te gaan door de enge poort”. Dit is ook het motto van het boek. Dit Bijbelvers gaat verder met de woorden
"want ik zeg u dat velen zullen proberen maar niet kunnen binnengaan”. Ik zeg u - weinige lezers van mijn blog - dat velen die dit boek zullen gaan lezen dit niet zullen afronden. Niet omdat het een dik boek is (slechts 210 pagina’s), maar omdat het taalgebruik behoorlijk poëtisch is (zo zijn de Fransen) en de zwaar aanwezige, hoogdravende onderwerpen van Liefde, Dood en Geloof niet iedereen zal aanspreken. Het verhaal schetst de ongelukkige liefde tussen twee jongelingen, Jèrôme en zijn nichtje Alissa. Door gebrek aan praten,
hineininterpretieren van elkaars wensen en aannames, het wegcijferen van de eigen verlangens, overdreven in de Heer zijn en andere misverstanden loopt hun impliciete belofte van eeuwige trouw op niets uit en voelen ze zich beiden een tiental jaren ongelukkig. En dan [
waarschuwing: plot-spoiler] gaat Alissa ook nog eens dood. Snif.
Ter afsluiting twee quotes die de sfeer weergeven en mij wel aanspraken:
“Wat ik van de toekomst vroeg was niet zozeer geluk als wel een opgave die mij in staat zou stellen het geluk te bereiken, waaruit blijkt, dat ik reeds zeer jong geluk en zelftucht in één begrip samenvatte.” &
“Mijn grootste eerzucht was een overwinning op mijzelf te behalen.” Uitlezen van dit boek was weer zo'n overwinning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten