Na het overlijden van Maarten Biesheuvel kwam ik erachter dat ik nog nooit iets van hem heb gelezen. Dat heb ik goedgemaakt met deze verhalenbundel (1984, 300 pagina’s). Zijn verhalen blijken me over het geheel genomen niet echt te kunnen bekoren. Af en toe is er een vleugje Bob den Uyl, dat is aardig. Vaak zijn er vele vleugen beschreven gekte; en die zijn me te realistisch, voelt onprettig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten