Het viel niet tegen.
De hoofdpersoon heeft een zeldzame pigmentziekte die ervoor zorgt dat hij eigenlijk alleen 's nachts buiten kan zijn. Het boek speelt zich in zijn geheel af in 2 nachten en is spannend, met vlagen humoristisch en in elk geval prettig geschreven. Het is verder ook zo onrealistisch in de gepresenteerde gevaren, de belangeloosheid van al de hoofdfiguren, de soort van de hoofdfiguren en in de (positieve) afloop, dat het nooit nachtmerrie spannend wordt.
Bepaalde plotaspecten deden me trouwens heel erg denken aan de op moment van lezen heel populaire serie op Netflix: Stranger Things. Ik noem de geheime legerbasis, met rare experimenten, in een verder rustig dorp, ontvoerde kinderen, een machine die toegang geeft tot parallelle werelden, parallel in plaats en tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten